Regeling van Aansprakelijkheids- en Motorrijtuigenverzekeraars betreffende verdeling cascoschade tussen casco- en AVP-verzekeraars
Voor toepasselijkheid van de regeling is 100%
aansprakelijkheid van de AVP-verzekerde noodzakelijk.
De benadeelde heeft de keuze bij welke verzekeraar hij de claim indient. De AVP-verzekeraar vergoedt, wanneer hij wordt aangesproken. de gehele schade. Hij verwijst de benadeelde niet naar de
cascoverzekeraar. Wordt de cascoverzekeraar aangesproken, dan betaalt hij de
schade minus het eigen risico en andere persoonlijke schade. Hij verhaalt de
schade op basis van dagwaarde bij de AVP-verzekeraar.
Uit service overwegingen kan dit verhaal inclusief persoonlijke schade zijn. De
AVP-verzekeraar vergoedt aan de cascoverzekeraar de
schade tot maximaal fl. 1.500,-- (2003 = € 700,00).
Daarnaast vergoedt hij de persoonlijke schade. De cascoverzekeraar doet ten
opzichte van haar verzekerde geen beroep op de bonus-malus
regeling.
In de praktijk gaat het vaak om de geparkeerd staande auto
die wordt beschadigd met een fietsje, een bal, een steentje e.d. De benadeelde
kan dan ofwel de schade claimen bij zijn cascoverzekeraar ofwel bij de AVP-verzekeraar van de aansprakelijke persoon.
In het eerste geval zal de claim vrijwel altijd
consequenties hebben voor de BM-korting. Door de
werking van art. 6: 197 BW, de Tijdelijke Regeling Verhaalsrechten (TRV), kan
de cascoverzekeraar immers geen verhaal plegen op de AVP-verzekeraar.
Het BM-verlies kan door de benadeelde worden verhaald
op de AVP-verzekeraar. Daar staat tegenover dat in
het algemeen de schade--afhandeling via de cascoverzekering snel kan geschieden
en bepaalde faciliteiten (bijv. vervangende auto)
worden geboden.
In het tweede geval zijn er voor de benadeelde geen
financiële gevolgen, wel moet aansprakelijkheid worden aangetoond.
In de praktijk blijken verschillende handelwijzen voor te
komen.
·
AVP-verzekeraars verzoeken
de benadeelde vaak de schade te claimen bij de cascoverzekeraar;
·
Cascoverzekeraars verwijzen verzekerden regelmatig
door naar de AVP-verzekeraar;
·
Sommige
cascoverzekeraars claimen
de schade namens de verzekerde bij de AVP-verzekeraar;
·
Zoals eerder gezegd kan het BM-verlies
door de benadeelde zelf worden geclaimd bij de AVP-verzekeraar.
Berekening van BM-verlies, zeker in het geval dat
bonusbescherming is opgebouwd, is echter voor discussie vatbaar.
·
Ook kan de verzekerde het door de cascoverzekeraar
uitgekeerde bedrag terugstorten en alsnog schadevergoeding claimen bij de AVP-verzekeraar van de aansprakelijke persoon.
De Ombudsman Schadeverzekering wijt het ontstaan van deze problematiek
aan de werking van de Tijdelijke Regeling Verhaalsrechten. Uitgangspunt van de
TRV is immers, dat verhaal door particuliere en sociale verzekeraars moet
worden uitgesloten, daar waar het huidige BW een meer uitgebreide
aansprakelijkheid kent dan het BW vóór 1992. De werking van de TRV kan niet
worden omzeild door cessie, verpanding of overeenkomst. Dat betekent, dat wat
betreft regresmogelijkheden wordt vastgehouden aan de situatie voor invoering
van het huidige B
In tegenstelling tot hetgeen wordt
gesteld door de Ombudsman Schadeverzekering, was het immers vóór invoering van
het huidige BW in de meeste gevallen voor cascoverzekeraars ook niet mogelijk
regres te nemen. Bij schade veroorzaakt door zeer kleine kinderen, of personen
met een geestelijke dan wel lichamelijke tekortkoming, kon immers worden
afgewezen op basis van het ontbreken van normbesef. De normbesefclausule gold
alleen ten opzichte van direct betrokken natuurlijke personen. Ook toen bestond
de door de Ombudsman Schadeverzekering gewraakte verwijzingsproblematiek en was
het voor de cascoverzekeraar in de meeste gevallen niet mogelijk de schade te
verhalen.
De Afdelingcommissies Algemene Aansprakelijkheid en
Motorrijtuigen zijn van mening dat de problematiek in het kader van onderling
regres tussen verzekeraars - hoe de onderlinge verdeling tussen casco- en AVP-verzekeraars ook zal uitvallen - voor de
cascoverzekerde geen nadelige gevolgen mag hebben. Een praktische en eenvoudige
regeling heeft de voorkeur. In elk geval moet worden vastgehouden aan de
volgende uitgangspunten en gaat de voorkeur uit naar een regeling die kosten-efficiënt is.
Indien geen sprake is van eigen schuld, geldt:
·
de
cascoverzekerde heeft de keuze bij welke verzekeraar hij zijn claim indient
en ondervindt geen extra hindernissen door de regresproblematiek bij de
behandeling van de claim;
·
de cascoverzekerde lijdt geen verlies van
Bonus/Malus;
In overleg
met de Juridische Commissie Schade is de volgende regeling uitgewerkt als
oplossing voor de BM-problematiek en voor de
verwijzingsproblematiek, bij 100% aansprakelijkheid van de AVP- verzekerde.
·
De benadeelde heeft de keuze bij welke verzekeraar
hij de claim indient;
·
De AVP-verzekeraar, noch de
cascoverzekeraar verwijst de benadeelde door naar de ander;
·
Bij een claim op de A VP-verzekeraar
betaalt deze de gehele schade;
·
Bij een claim op de cascoverzekeraar. betaalt deze de
gehele schade aan de benadeelde minus eigen risico en andere persoonlijke
schade;
·
De cascoverzekeraar verhaalt de schade tot maximaal
fl. 1.500,-- op de AVP-verzekeraar. Uit service overwegingen ten opzichte van
zijn verzekerde, kan de cascoverzekeraar ook de persoonlijke schade verhalen;
·
De
AVP-verzekeraar vergoedt de schade aan de casco-verzekeraar tot maximaal fl. 1.500,-- en
daarnaast nog de persoonlijke schade aan de benadeelde;
·
De cascoverzekeraar doet ten opzichte van haar
verzekerde geen beroep op de bonus-malus regeling.
In deze regeling is geen maatregel voor persoonlijke schade
opgenomen (bijv. kosten huurauto, eigen risico), die
niet onder de dekking valt van de cascoverzekering en wel kan worden verhaald
op de AVP-verzekeraar. Deze zal de benadeelde zelf
dienen te claimen. Los van de regeling is het klant-vriendelijk
als de cascoverzekeraar ook de persoonlijke schade meeneemt in zijn claim.
De regeling zal van toepassing zijn op die zaken waarvan de
schadedatum ligt op of na 1 februari 1997 - De regeling zal na I jaar
geëvalueerd worden.
Den Haag, 22 januari 1997
Aan Aansprakelijkheidsverzekeraars en Motorrijtuigenverzekeraars
aangesloten bij het Verbond van Verzekeraars
Den Haag, 22 januari 1997
Betreft: regeling betreffende verdeling cascoschade tussen
Casco- en AVP-verzekeraar
Mevrouw, mijne heren,
In zijn jaarverslag 1995 maakt de Ombudsman
Schadeverzekering melding van het feit dat de vergoeding van de schade aan een - ten tijde
van de schadetoebrenging - geparkeerde
auto, aan benadeelde (cascoverzekerde) autobezitters, in bepaalde gevallen tot
problemen kan leiden. Het gaat bij dit onderwerp om die gevallen waarbij een
kind jonger dan 14 jaar of een persoon van 14 jaar of ouder met een geestelijke
dan wel lichamelijke tekortkoming eenzijdig cascoschade veroorzaakt aan een
motorrijtuig (het gaat hier dus niet om schaden in het kader van de
reflexwerking van artikel 185 WVW 1994).
In de afgelopen maanden heeft intensief overleg
plaatsgevonden tussen de betrokken partijen. In goede samenspraak zijn zij tot
de bijgevoegde regeling gekomen. Hoofdpunten zijn onder andere dat de benadeelde zo snel mogelijk zijn
schade vergoed krijgt, verzekeraars niet verwijzen en dat verhaal mogelijk is tot een maximum
bedrag. (Een kleine steekproef leverde fl. 1.500,--
als gemiddeld schadebedrag op.) De regeling beoogt een adequaat antwoord te
zijn op de door de Ombudsman Schadeverzekering in zijn jaarverslag
geconstateerde problemen.
Wij adviseren u de regeling toe te passen op die zaken
waarvan de schadedatum ligt op of na 1 februari 1997. De voorgestelde regeling
zal na 1 jaar geëvalueerd worden.
Wij zijn van mening dat deze regeling drie voordelen heeft:
·
klantvriendelijk voor benadeelde;
·
geen/nauwelijks verschuiving van de schadelast tussen
verzekeraars;
·
administratief eenvoudig.
De regeling is geaccepteerd door de Afdelingscommissie Algemene
Aansprakelijkheid en de Afdelingscommissie Motorrijtuigen. Ook de Ombudsman
Schadeverzekering wordt op de hoogte gesteld en zal na I jaar om commentaar
gevraagd worden.
Met vriendelijke groet,
Mr.
secretaris
(bron: Verbond van Verzekeraars)